Crveni karton, 29. avgust 2013
Prošlog vikenda odigrani su mečevi 3. kola Bundeslige. Favoriti su redom pobijedili, nosilac duple krune Bajern trijumfovao je protiv Nirnberga uz fenomenalne pogotke Riberija i Robena, vicešampion Dortmund je uz gol iz peterca Roberta Levandovskog bio bolji do Verdera, dok je Leverkuzen u goleadi na Baj Areni sa 4:2 savladao Menhengladbah. Ukupno 26 golova, preko 400 000 gledalaca na tribana, milionski auditorijum pored tv ekrana. I čak 8 crvenih kartona?!
Subota, 24. avgust. Bundesliga slavi 50. rođendan. Nakon što je Dortmund osvojio tri nova boda u petak, u terminu od 15 sati i 30 minuta na teren je izašlo deset ekipa željnih nadigravanja. Crveni karton broj jedan. Prvi momenat vrijedan pažnje već u desetom minutu. Salihović izvodi penal, silovito lijevom trese mrežu, slavi gol u društvu saigrača i nakon dobacivanja Juliana Šustera, uzvraća laganim šamarom. Sudija ne prašta, a Salihović, modar od muke, napušta teren. Crveni karton broj dva. U 14. minutu Benedikt Hovedes obara rivala iz Hanovera u kaznenom prostoru, dobija direktni crveni, poslednji igrač odbrane. Crveni karton broj tri. 41. minut. Fransis Koklan je na pozajmici iz Arsenala u Frajburgu, navikao je na žustrinu Premijer lige, nakon dva nesmotrena starta i dva žuta kartona, onaj crvene boje ga šalje u svlačionicu. Crveni karton broj četiri. 64. minut. Luis Gustavo Diaz debituje za Volfsburg. Došao je iz Bajerna za dvadesetak miliona eura, za godišnju platu od sedam miliona. Željan dokazivanja, ne bira sredstva da dođe do lopte. Dva žuta pretvaraju se u crveni. Crveni karton broj pet. 74. minut. Šabolš Hušti pogodio je Hanover iz penala protiv Šalkea, ali je i kramponima odradio sitan vez po licu defanzivca gostiju. Visoko podignuta noga, bolna grimasa, direktan put ka suspenziji. Crveni karton broj šest. 85. minut. Agonija u Hanoveru se nastavlja. Sudija Bastijan Dankert dobar je u matematici. Jedan žuti karton i još jedan žuti karton za Kristijana Fuksa iz Šalkea su dva žuta kartona. A dva žuta, to smo već naučili alhemičarski se pretapaju u crveni. Crveni karton broj sedam. 90. minut. Momci iz Frajburga su previše nervozni. Admir Mehmedi bijesno gestikulira, pokazujući jasno sudiji da smatra da njegovo stanje svijesti nije normalno. Uvreda za sudiju. Put u svlačionicu.
Jednom je sjajni fudbaler Fadilj Vokri navodno izjavio '' ova noć nije bila moj dan'', što vjerovatno najbolje opisuje dešavanja na njemačkim prvoligaškim terenima. Sa jedne strane, ekspanzija Bundeslige je jasna i prepoznatljiva, od fenomenalnih stadiona, infrastrukture, broja gledalaca, kvaliteta igre. Sa druge strane, fudbaleri su pod velikim pritiskom, konkurencija u timovima je sve jača, a mjesta za kiks je sve manje. Količina stresa emitovana tokom jednog fudbalskog meča veća je od bilo koje skupštinske maratonske sjednice. Previše toga se dešava u tako malo vremena i fudbaleri pište kao ekspres lonci.
A koliko je dobra atmosfera bitna i koliko može da ponese aktere sportskog događaja, svjedoci smo svakodnevno. ''Publika je bila večeras moj 12-ti igrač'', u pogrešno vrijeme na pogrešnom mjestu upotrebio je jednom prilikom odlični bokser Azis Salihu. U Njemačkoj na tribinama i na terenu nema mjesta za nesmotrene, grubijane, simulante, nevaspitane i nekulturne, nema mjesta za igrače koji ne poštuju pravila i službena lica, naravoučenije je ove priče. Toliko gledalaca na tribinama zaslužuje najbolje, a Njemci će se potruditi da to tako i bude. A možemo i mi. Možda malo više crvene farbe učini svoje.
