Sportski novinar - od sumraka do svitanja
Sportski novinari mogu da pomognu u suzbijanju rasizma i huliganizma na sportskim terenima, ali ne mogu biti jedini koji će suzbijati devijantna ponašanja na tribinama, zaključak je sa foruma i seminara sportskih novinara JI Evrope koji je prethodnog vikenda održan u Sarajevu. Iako postoje različiti pogledi na način izvještavanja o incidentima i vinovnicima, svi su saglasni u jednom. Mnogo je lakše pronaći, potencirati i prodati negativnu sportsku priču, ali zato treba biti istrajan i uporan i pozitivne primjere konstantno servirati na uvid javnosti.
Opšti je utisak da je profesija sportskog novinara postala prepuna kontrasta, da je onih koji se nazivaju sportskim novinarima sve više, a da je onih koji se ponašaju kao sportski novinari sve manje. Izgubljeni u fluidu stalnih pritisaka da sportski događaj obrade sa više strana, sportski novinari se nalaze u ulozi mnogoglavog čudovišta koje mora da ispuni više stavki, da zadovolji oštre i visoke kriterijume pronicljive i suptilne javnosti, koja onda svaki previd, propust pretvara u pominjanje članova uže i šire familije po ranije utvrđenom spisku.
Prvo, treba odraditi funkciju sportskog reportera izvještača, kada treba ocjeniti aktere sportskog događaja, ukazati na propuste i kvalitete sportista ili sudija. Zatim, treba biti vještak u slučaju incidenta na terenu ili tribinama, ne bi bilo loše biti i sudija jer treba prepoznati i predložiti kaznu za bezbjednosno interesantne osobe. Za kraj, znanja iz oblasti sociologije, psihologije i/ili pedagogije treba uklopiti da bi se uspostavila uzročno posledična veza između dobrih namjera i loših rezultata.
Opet, ima nas i takvih, spremnih da copy & paste funkcije koristimo samo za hiperprodukciju vijesti od tri reda sa senzacionalnim naslovima koji donose samo gomilu klikova i tapšanje poslodavaca kojima su ti klikovi od jedinog značaja. Hiperprodukcija medija, pogotovo onih koji egzistiraju na internetu dovodi nas u situaciju da se sportskim novinarem zove i onaj koji sportski događaj prati sa pristojne udaljenosti. Bitan je klik, klik, klik. I opet klik, jer samo uz pomoć klikova, pregleda na internetu, dolazi se do novca od marketinga i reklama.
Naravno, u borbi za opstanak sva sredstva opravdavaju postavljene ciljeve. Iako je ekonomska nestabilnost zaposlenih u medijima izvjesna, problemi u esnafu sportskih novinara su još vidljiviji. U slinom lamentiranju nad zlom sudbinom profesije, najbolniji momenti tek predstoje. Izvjesno je, već u dužem vremenskom intervalu, da je sportsko novinarstvo postalo samo odskočna rampa za PR funkcije u klubovima i savezima, jer se sa te visine mnogo lakše i pristojnije živi, bez posledica da izgovorena ili napisana riječ ugrozi redovne izvore finansija.
Uz čast izuzecima, zvanje sportskog novinara, danas ne predstavlja mnogo. Danas ne predstavlja nešto više od ništa. Danas ne predstavlja ni ono nešto. Degradirano je i presvučeno slojem sive zone poluistina i poluprovjerenih kafanskih informacija, sitnih interesa i uz sve manje ljubavi prema onome što sport predstavlja, voljnog momenta, truda i entuzijazma. Bez namjere da bilo kome držim predavanja o tome kako treba da živi i radi, nadam se da je drage kolege, nešto u vama od ovih kategorija i ostalo.
