Vlado Wall-E Perović

Kad govorimo o fudbalu, vjerujem da razmišljamo isto, beskrajno je zabavan i interesantan, uzbudljiv, tjera nas na ispoljavanje viška emocija. Volimo različite boje, ličnosti, majstorije, ali ono što nas najviše veže za fudbal je neizvjesnost oko konačnog ishoda, oko toga ko će pobijediti, postići gol, ona magija koja donese mogućnost da i moderni Robin Hud sa šupljim džepovima otme neku titulu petro-gasnim fudbalskim magnatima. Uostalom, da je u fudbalu sve tako jednostavno, zar bi pogađanje rezultata fudbalskih utakmica bilo tako očaravajuće?

Godinama je Bundesliga bila sinonim za neizvjesnost. Iako su momci iz Bavarske, sve radili da svom Bajernu omoguće dominaciju, uvijek bi se našao neki Šalke, Volfsburg, Štutgart, Verder koji bi pokvario već viđenu zabavu, vrijednu Oktoberfesta u maju. Godinama je u Minhenu stvarana imperija, fudbalska i finansijska, koja je oko sebe okupljala ono najbolje što Njemačka nudi. Balak, Elber, Pizaro, Klose, Podolski, Gomez, Nojer, Gece, samo su neki od igrača koji nijesu mogli da odbiju poziv Henesa, Bekenbauera, Adidasa, Alijanc Arene.

Iako su pojedini igrači u svojim klubovima bili tretirani kao mala božanstva, ugovori su isticali, klauzule u istima su ispunjavane, novac zarađen zahvaljujući fenomenalnoj strategiji, gdje i parking mjesto popunjava značajno mjesto u budžetu, trošen je na najfiniji skup igrača koji su fudbalsko ime i prezime izgradili u zemlji koja ima 27 miliona aktivnih sportista.

Navijači Bajerna do prije nekoliko godina žalili su se na moć i uticaj novca Romana Abramoviča, planetarni uticaj Mančester Junajteda braće Glejzer ili raskalašne navike šeika koji vodi Mančester Siti, a sada moraju da se brane jer su ušli u zonu monopola, čak i fudbalske hegemonije. Poslednji primjer transfera Roberta Levandovskog koji će u narednih pet sezona po ugovoru biti član Bajerna uz godišnju platu od 11 miliona eura i bez centa nadoknade Borusiji iz Dortmunda, razbiće iluziju da se u Bundesligi može desiti bilo kakvo iznenađenje o konačnom pobjedniku u narednih nekoliko sezona.

Već osvajači Lige Šampiona, već šampioni Njemačke, osvajači kupa Njemačke, super kupa Evrope i konačno titule za najbolji klub svijeta za 2013. godinu, sastav koji na klupi ima vjerovatno najboljeg trenera na svijetu, drugu godinu zaredom uspijeva da od najvećeg konkurenta preuzme njihovog najboljeg igrača. Geceovim stopama na ljeto će i Levandovski, što kod mene, bez obzira što izuzetno poštujem tradiciju i istoriju ovog fenomenalnog kluba, ostavlja sasvim dovoljno razloga da na mečeve Bundeslige gledam potpuno drugačije.

Iako je finansijsko maltretiranje u fudbalu postalo više nego jasno i raznovrsno, stepen neizvjesnosti oko konačnog pobjednika u šampionatima morao bi da postoji. Ako se nastavi ovim trendom, nacionalna prvenstva biće samo lagano zagrijavanje za najmoćnije koji će se isključivo trošiti u Ligi Šampiona. Vikendi će biti užasno dosadni, fanatični ljubitelji ove igre izgubiće interesovanje, jer nestaće i rivalstva koja održavaju budnim navijačku zajednicu.