Liga Šampiona - bitka za daljinski upravljač
Veče ne miriše na rakove i školjke
Mjesec k'o blijeda fleka fudbalskog balona
Uzimaš cipele za šetanje kroz snove
I dopuštaš da pratim Ligu Šampiona...
Ako zanemarimo rimu koja je na nivou učenika petog razreda osnovne škole, a služila je samo za jaču vizuelizaciju stanja svijesti ljubitelja fudbala utorkom i srijedom veče, sve gore navedeno... je i više od žive istine.
Dugogodišnji rat muške i ženske populacije oko preuzimanja daljinskog upravljača u noćima kada se u Evropi igra vrhunski fudbal donio je mnogo žrtava. Prije svega na muškoj strani, jer nema tog dogovora u kući koji ne uključuje klauzulu vezanu za Ligu Šampiona. Spremni smo da se odreknemo svega, čuvaćemo djecu, ići u šoping, maltretirati novažčanik i minus u banci do limita, sve, uz jedan uslov. Ne diraj me u noći Lige Šampiona.
Koliko god voljeli fudbal, amateri, rekreativci, profesionalci zaboravljaju na loptu, a vlasnici mnogobrojnih balon sala gunđaju zbog smanjenog obrta. Zahvaljujući tv prenosima sa 13 ili 19 kamera, uz super slow, stručne konsultante ili komentatore koji preoru wikipediju i privatni život fudbalera ekstra klase, sve nam je kao na tacni. Vidno se smanjila razlika između surove realnosti fotelje i lavora sa kokicama i samog pojavljivanja na licu mjesta, što je za ljude sa ovih prostora sve dalje i dalje.
Danas je to samo užitak za one sa dubljim džepom ili za one koji su spremni da nađu dva žiranta da bi gledali omiljeni inostrani tim. Od ovih naših smo davno digli ruke. Vjerovatnoća da će crnogorski prvak omogućiti naciji tri domaća meča u grupi Lige Šampiona ravna se sa pokušajima da se sportskim novinarima omoguće normalni uslovi za rad pored svih prvoligaških terena.
Zato, prigrabite daljinski, taj poslednji bastion muškosti u kući i uživajte. Makar u noćima Lige Šampiona.
Mjesec k'o blijeda fleka fudbalskog balona
Uzimaš cipele za šetanje kroz snove
I dopuštaš da pratim Ligu Šampiona...
Ako zanemarimo rimu koja je na nivou učenika petog razreda osnovne škole, a služila je samo za jaču vizuelizaciju stanja svijesti ljubitelja fudbala utorkom i srijedom veče, sve gore navedeno... je i više od žive istine.
Dugogodišnji rat muške i ženske populacije oko preuzimanja daljinskog upravljača u noćima kada se u Evropi igra vrhunski fudbal donio je mnogo žrtava. Prije svega na muškoj strani, jer nema tog dogovora u kući koji ne uključuje klauzulu vezanu za Ligu Šampiona. Spremni smo da se odreknemo svega, čuvaćemo djecu, ići u šoping, maltretirati novažčanik i minus u banci do limita, sve, uz jedan uslov. Ne diraj me u noći Lige Šampiona.
Koliko god voljeli fudbal, amateri, rekreativci, profesionalci zaboravljaju na loptu, a vlasnici mnogobrojnih balon sala gunđaju zbog smanjenog obrta. Zahvaljujući tv prenosima sa 13 ili 19 kamera, uz super slow, stručne konsultante ili komentatore koji preoru wikipediju i privatni život fudbalera ekstra klase, sve nam je kao na tacni. Vidno se smanjila razlika između surove realnosti fotelje i lavora sa kokicama i samog pojavljivanja na licu mjesta, što je za ljude sa ovih prostora sve dalje i dalje.
Danas je to samo užitak za one sa dubljim džepom ili za one koji su spremni da nađu dva žiranta da bi gledali omiljeni inostrani tim. Od ovih naših smo davno digli ruke. Vjerovatnoća da će crnogorski prvak omogućiti naciji tri domaća meča u grupi Lige Šampiona ravna se sa pokušajima da se sportskim novinarima omoguće normalni uslovi za rad pored svih prvoligaških terena.
Zato, prigrabite daljinski, taj poslednji bastion muškosti u kući i uživajte. Makar u noćima Lige Šampiona.
Dodaj komentar |
0 Trekbekovi
