Vlado Wall-E Perović

          Vjerovatno danas svi ljubitelji fudbala znaju da je Jirgen Klop jedan od najzaslužnijih ljudi za reaktiviranje Borusije iz Dortmunda na evropskoj fudbalskoj mapi. Klopo, kako mu tepaju njemački mediji, jedan je od najekspresivnijih menadžera ovog vremena, sa gestikulacijama vrijednim uloge u holivudskom filmu pored recimo Džima Kerija.

          Klop je takođe jedan od najiskrenijih ljudi u fudbalu, spontan i nikada na silu arogantan kao pojedini, a nećemo ih imenovati, samo ćemo pogledati ka Madridu. Brutalan je prema sebi i igračima koje vodi i u trenucima poraza, na sličan način spreman da pohvali pojedince koji donose trijumfe, bez obzira što je njegov stav da samo timskim radom i stanjem kolektivne svijesti neko može da promjeni ishod na zelenom terenu. Kada su pitali Marija Gecea, kako utiče Klop kao pedagog na njega, on je otišao korak dalje i odgovorio, on je naš ‘’psihijatar’’.

          Bolove duše Jirgen Klop je počeo da liječi još kao prosječan fudbaler Majnca. Iako je prošao kroz mlađe kategorije kao napadač, zatim dugo igrao u seniorima na istoj poziciji, nije mu se svidjelo na koji način pomaže timu, pa je insistirao da pređe na defanzivne pozicije, gdje je mogao više da utiče na igru i rezultat ekipe. Koliko je lojalan sredini u kojoj se osjeća dobro, govori podatak da je igračku karijeru proveo samo u Majncu. Koliko su bili zadovoljni načinom na koji Klop gleda na fudbal u tom klubu govori činjenica da je odmah prešao na trenersku poziciju po završetku karijere. Majncu je donio prvi ulazak u Bundesligu, prvo takmičenje u Kupu Uefa, a nakon zasićenja i ispadanja iz prve lige, povukao se za dobrobit kluba.

          Šansu tada nije propustila Borusija iz Dortmunda, ‘’milioneri’’ su ga dočekali kao mesiju, a on je tražio dvije godine da uvede novi sistem i posloži kockice. Odmah je osvojio DFB Superkup, a onda, baš u roku koji je sam postavio na Vestfalen/Signal Iduna Park stigle su dvije titule za najbolju ekipu Njemačke i kup.

          U trenerskoj filosofiji Klopa ima mjesta samo za bekove koji su spremni da konstantno atakuju na gol rivala, za centralne bekove sa dobrim pasom i uz odličnu igru glavom da bi pomogli kod prekida, defanzivnog vezistu koji uvijek zna kako da popuni rupu nastalu odlaskom spoljnih igrača naprijed, ofanzivnog plejmejkera spremnog da asistira i postiže golove, krila koja mogu da napadaju sa obje strane terena i špica koji je toliko mobilan da uvijek može od njega da se krene u jak i surov presing prema protivniku.

          Revolucija Dortmunda nakon bliskog susreta sa bankrotom 2002. poklopila se sa Klopovom vizijom. On ne štedi nikog, najmanje sebe. Nakon poraza protiv Bajerna u polufinalu kupa, upotrijebio je samo jednu rečenicu o rivalu:’’Oni su kao Kinezi u industriji, gledaju šta drugi rade, ukradu patent, iskopiraju sve, ulože više novca i preteknu vas. ’’ Par dana kasnije, izvinio se, ali samo kolegi sa klupe, Jupu Hajnkesu, jer nije svojim riječima želio da uznemiri njega, nego one koji u Dortmundu vide fudbalskog neprijatelja broj 1 u Njemačkoj.

          Dan D za legendarnog menadžera Arsenala, nosioca ordena britanske imperije, tvorca ''nepobijedivih'' se bliži. Nakon svega što je donio engleskom fudbalu, stanje na tabeli kluba iz Londona 19.maja 2013. biće odrednica da li će Arsen Venger nakon 17 godina napustiti tobdžije.

          I ako Arsenal izgubi velikom razlikom u dvomeču sa Bajernom, što je sada lako predvidjeti, iako je daleko od trofeja i nakon osam godina, iako je od Arsenala napravio giganta u evropskim razmjerama, iako je osvojio čak 11 velikih titula u pomenutom periodu, napravio revoluciju kako na terenu, tako i van njega, rad Arsena Vengera biće pod lupom u momentu kada dobijemo konačnu poziciju Arsenala po završetku Premijer Lige. Ako ta brojka bude veća od četvorke, biće to signal i za Vengera da je vrijeme za rastanak.

          Da se razumijemo, mora se poštovati sve što je Venger uradio za engleski fudbal, sa novim režimom treninga uz uvođenje dijeta, britanske grdosije pretvarao je u manekene, ali prije svega, njegov fudbalski koncept obarao je sa nogu medije i rivale. Legendarni kapiten Arsenala Toni Adams smatrao je da Francuz sa čudnim naočarima nikako ne može predstavljati fudbalski i životni autoritet, ali je ''profesor'' i iz te bitke izašao kao pobjednik. Vjerovao je u mlade, u atraktivnu igru, uzbuđivao je, zabavljao mase, ali i pobjeđivao. Imao je vremena i da drži predavanja i da učestvuje u humanitarnim akcijama. Mnogi će vam reći da ih je Venger natjerao da uvrste Arsenal u svoju rubriku, drugi omiljeni tim na svijetu. Kupovao je za sitne novce, prodavao papreno, bio toliko uspješan da je i stadion Emirates priušten od nova zarađenog zahvaljujući dobroj transfer politici. To nije sve što bi trebalo da znate o Vengeru, ali je dovoljno.

          Mnogi i sada navijaju za Arsenal, jer većina želi da oni igraju dobar fudbal, jer imaju menadžera revolucionara i nadaju se da on ipak ima nekog zeca u rukavu. Oni jesu postavljali standarde, ali sada su daleko, iz žablje perspektive gledaju u svoju crtu. Danas, to je tim bez lidera, na terenu i u svlačionici, tim koji nema glavu i rep i tim koji gubi koncepciju nakon prve greške, primljenog gola, majstorije rivala. Ovih dana, Arsenal gubi od drugoligaša, trećeligaša u kupovima, muči se na svim premijerligaškim terenima. Priliv novca u odlivu kvaliteta nije dobro izbalansiran, pa su Venger i Arsenal samo ljušture klase i kvaliteta sa kraja prošlog i početka ovog vijeka.

          Prije ili poslije, pojaviće se neko dovoljno jak u upravi kluba da postavi pitanje zašto je Arsen još uvijek u zgradi. Pošto trofeja nema, mamac zvani Liga Šampiona je poslednje utočište. Stari argument da ne postoji niko ko bi mogao da zamjeni unikat ili genijalnost prestaće da važi. Venger više nije tako nedodirljiv, a biće i ranjiv ako Arsenal sklizne sa vrhova Lige Šampiona na visoravni Lige Evrope.

          Uživao sam u fudbalu gledajući Arsenal gospodina Vengera. Skoro svakog vikenda nadam se da ću vidjeti briljantnu partiju ''crvenih''. Sa svakim sledećim vikendom sve više sam uvjeren da je vrijeme za promjene. Zbog Vengera i zbog Arsenala. Vajt Hart Lejn je sledeća stanica, a Andre Viljaš Boaš nervozni kondukter koji jedva čeka na novi kiks.